به گزارش مشرق، مهدی کلهر روانشناس اجتماعی درباره آسیب‌هایی روانی و اجتماعی زندگی در خانه های کوچک اظهار کرد: آسیب هایی که خانه‌های کوچک دارد را در دو حوزه اجتماعی و روانشناختی می‌توانیم بررسی کنیم.
این روانشناس بیان کرد: در حوزه اجتماعی، اگر این خانه‌ها در مکان‌های پر رفت و آمد ساخته شود مشکلات اجتماعی مانند افزایش ترافیک و حجم جمعیت در یک منطقه خاص را ایجاد کرده که به تبع آن مشکلات حمل نقلی نیز ایجاد خواهد شد.
بیشتر بخوانید:
کلهر با اشاره به اینکه بعضی از افراد به دنبال خانه دوم هستند و این خانه‌ها بستری برای آسیب‌های دیگر را فراهم می‌کند، افزود: فردی که به دنبال خانه‌های ارزان قیمت برای فعالیت غیرفرهنگی و غیرارزشی است به خرید این خانه‌ها روی می‌آورد که آسیب های مختلفی مانند ازدواج سفید، اعتیاد، فحشا و ... را به دنبال دارد.
این روانشناس درباره آسیب های روانشناختی این خانه ها گفت: در رابطه با بحث روانشناختی معضلاتی ایجاد می‌شود و اگر قرار باشد یک زوج با فرزند کوچکشان در این خانه‌ها زندگی کنند بیشترین آسیب برای کودک است که در این بافت پرورش پیدا می‌کند.
او ادامه داد: کودکی که در حال رشد است به لحاظ حسی حرکتی نیاز به محیط بزرگ برای فعالیت و جنب جوش دارد و محرک‌های محیطی برای رشد کودک باید زیاد باشد تا بتواند استعداد و توانایی خود را بروز دهد زمانی که فضا محدود شود محرک‌های مورد نیاز کودک را کاهش یابد در کارکردها و فرایندهای شناختی اثر می‌گذارد.
کلهر با بیان اینکه بین محیط و خواسته‌های فردی باید هماهنگی ایجاد شود، افزود: زمانی که بین محیط و خواسته های فرد تضاد وجود داشته باشد فرد به سمت انزوا و افسردگی می‌رود و گاهی نیز در مقایسه‌های اجتماعی، فرد احساس حقارت می‌کند و محیط برایش قابل پذیرش نیست و به تنهایی روی می‌آورد.
این روانشناس با اشاره به اینکه وقتی محیط محدود باشد و فرد نتواند محیط خود را کنترل کند این عدم کنترل باعث ایجاد خشم و پرخاشگری در فرد می‌شود، اضافه کرد: همچنین این احساس، آسیب‌های غیرمستقیمی را در فرد ایجاد کرده چرا که جنبه‌های روانشناختی در بلند مدت و غیرمستقیم رخ می‌دهد.
او بیان کرد: زمانی که خانه محدود باشد و عرصه برای ما تنگ شود خشونت، پرخاشگری، ناامیدی، بیماری‌های روانی و ... ایجاد می‌شود همچنین زمانی که فرد در محل کار خود دچار استرس و فشارهای بیرونی باشد برای کسب آرامش به محیط خانه رجوع می‌کند.
